Vaste Fondament

“Die geloofsbelydenis is ons kompas en fondament; dit help ons om ons geloof te verstaan in ‘n wêreld van veranderende oortuigings” (Skrywer, onbekend). En hoe verander die wêreld nie elke dag om ons nie. Mense dink anders. Mense glo anders. Wat eens algemeen-aanvaarde waardes was, is lankal vir ander oudmodies. Maar daar is een onveranderde – die God in wie ons glo! Die God wat is en was en sal kom. ‘n Jaar of wat […]

Een rede waarom die geloofsbelydenisse geskryf is (rondom die 3de en 4de eeu), was ter wille van die nuwe bekeerlinge. Hoe leer ‘n mens die geloofswaarhede ken as jy – anders as ons – nie self ‘n Bybel besit nie? Daarom is die belydenis uit die kop geleer en is dit meer as eenkeer per dag opgesê. Tom (N.T.) Wright som dit mooi op: Die funksie van ons belydenisse is die beginpunt van ‘n reis

Dit is vir my ‘n mooi uitdrukking: “Back to basics.” Dit is wat ons geloofsbelydenisse vir ons is: ‘n herinnering aan die “basics”. Volgens Albert Mohler “(Glo) alle Christene veel meer as net dit wat in die Apostoliese Geloofsbelydenis staan, maar niemand kan minder glo as wat daar staan nie.” Dit is ons “basics.” Die kortste geloofsbelydenis in die Nuwe Testament kom uit Fil 2:11: “Jesus Christus is Here!” In Grieks is dit eenvoudig: “Kurios

Ek het ‘n vriend met wie ek ure lank oor teologie kan gesels. Nee, ek moet dit korrigeer, vir ure aaneen stry ons! Hy wil my oortuig dat sy siening oor die Bybel korrek is. En natuurlik probeer ek hom korrigeer! Maar, al verskil ons soos dag en nag, weet ek een ding: Komende Sondag staan hy saam met my en die res van die gemeente en bely ons, sáám, ons geloof. Saam bely ons

Die laaste woorde waarmee Vrydag se meditasie afgesluit het, was dat dit God se wil is dat ons geestelik sal groei – vaster in ons geloof, sterker in hoop, met dringender liefde, en groter afhanklikheid. Maar Petrus voeg een groeipunt by, wat ek onlangs eers raakgesien het. Nadat hy die gemeentes gewaarsku het dat valse leraars in hul midde mag wees, gee hy die volgende opdrag: “Sorg daarenteen dat julle steeds toeneem in die genade

Petrus sê dat daar in ons die smagting moet wees, soos pasgebore babatjies na hulle ma se melk smag, so moet ons smag daarna om te groei tot volwasse verlostes. (Sien 1 Pet 2:2, NLV). Dit is m.a.w. God se wil dat ons geestelik volwasse moet word, sodat ons al meer die “geestelike huis (word) waarin God woon” (aldus Ef 2:20-22). Sy einddoel vir ons is juis om “soos ‘n volgroeide mens (te word), so

Vir gelowiges is 1 Petrus 2 ‘n belangrike hoofstuk – dit help ons met die vraag, hoe groei ons: “Soos pasgebore kindertjies smag na melk, moet julle smag na die suiwer geestelike melk, sodat julle daardeur kan opgroei en die saligheid verkry. Julle het immers ondervind dat die Here goed is.” (1 Pet 2:2-3). Hoe? Hier is Stap 1: “Lê alles wat sleg is, en alle bedrog en geveinsdheid en jaloesie, en alle geskinder af.”

Het jy al ‘n peuter tussen maatjies gesien, wat iets vasgryp en sê: “myne, myne!” Van peuters verwag ons dit nog, maar soms is daar volwassenes wat ook so wil leef. Dit is natuurlik waarom ons van ‘n “bekering” praat, wanneer iemand tot geloof kom. In plaas van “myne, myne” kom daar ‘n ganse ommekeer. Nou raak dit: “Syne! Syne!” In Gal 2:20 skryf Paulus: “Ek is met Christus gekruisig, en ék leef nie meer

In ons straat is ‘n nuwe woonhuis gebou. Dag na dag het die bouspan hul kruiwaens vol bakstene gelaai en stelselmatig het die mure hoër gerys. Eers nadat die laaste baksteen, saam met die dak en vensters, hul laaste staanplek gekry het, kon die sleutels oorhandig word. ‘n Droomhuis vir ‘n nuwe gesin in ‘n buurt om nuwe vriendskappe te ontwikkel. Vir my is dit ‘n wonderlike metafoor waarmee Paulus ons – die gelowiges –

Net na nuwejaarsdag het ek en ‘n vriendin twee dae in ‘n houthut in die Tsitsikamma-woud gaan bly; gans afgesonder, met dennebome so ver soos die oog kan sien. Kinderstemme het ons soms herinner dat daar ook nog ander lewe in die omtes was, maar verder was dit net voëlgeselskap. Vroegaand, as die laaste voëlgesange stil raak, was dit tyd vir die krieke en die paddas se lofprysing. Dit was seker ‘n vreemde gesig om